Visitors have accessed this post 691 times.
எதிர்பார்ப்பு மகிழ்ச்சியைக் கொல்லும். ஏதாவது நடக்க வேண்டும் என்ற ஆசை அல்லது யாரோ ஒரு குறிப்பிட்ட வழியில் எதையாவது செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம், உங்களால் முடிவைக் கட்டுப்படுத்த முடியாத போது, மனித விரக்தியின் பெரும்பகுதியாகும்.
கடைசியாக எப்போது கோபம் வந்தது? விரக்தியடைந்த? ஏமாற்றம்?
ஏதோ உங்கள் வழியில் செல்லவில்லை. நீங்கள் விரும்பாத அல்லது உடன்படாத வகையில் யாரோ ஒருவர் ஏதோ செய்தார். வாகனம் ஓட்டும்போது யாராவது உங்களை வெட்டியிருக்கலாம்? வெளிப்படையான காரணமின்றி உங்களிடம் முரட்டுத்தனமாக நடந்து கொண்டீர்களா? உங்கள் பார்வை புரியவில்லையா? ஒருவேளை அவர்கள் உங்கள் எதிர்பார்ப்புக்கு ஒரு பணியை முடிக்கவில்லையா?
இவை அனைத்தும் நமக்குள் வலுவான எதிர்மறை உணர்ச்சிகளை எளிதில் தூண்டக்கூடியவை. சிலருக்கு இந்த சிறிய சூழ்நிலைகளில் ஏற்படும் கோபம் அல்லது விரக்தி உண்மையில் எதிர்மறையான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும், இது மணிநேரங்கள், சில நேரங்களில் நாட்கள் நீடிக்கும்.
எங்கள் மனநிலை பாதிக்கப்படுகிறது, எங்கள் உறவுகள் பாதிக்கப்படுகின்றன, எங்கள் வேலையின் தரம் பாதிக்கப்படுகிறது. விரக்தியான இடத்திலிருந்து நாம் அதை அணுகும்போது எங்கள் வேலையை எப்படிப் பாதிக்கும் என்று நினைக்கிறீர்கள்? எங்கள் உறவுகளுக்கும் இது பொருந்தும் – நீங்கள் கோபத்தில் இருந்து வருகிறீர்கள் என்றால் உங்கள் சக ஊழியர்கள், வாடிக்கையாளர்கள் மற்றும் அன்புக்குரியவர்களுடன் என்ன வகையான உறவுகளை உருவாக்குகிறீர்கள்? கோபம்/விரக்தியில் நீங்கள் எடுக்கும் முடிவுகளும், நீங்கள் நேர்மறையாகவும், மகிழ்ச்சியாகவும், திருப்தியாகவும் உணரும்போது நீங்கள் எடுக்கும் முடிவுகளுக்கு மிகவும் வித்தியாசமாக இருக்கும்.
நாம் எடுக்கும் முடிவுகளின் கூட்டுத்தொகை நம் வாழ்க்கை என்பதை நாம் அனைவரும் அறிவோம், எனவே இந்த முடிவுகளை மகிழ்ச்சியான இடத்திலிருந்து எடுப்போம்.
கூடுதலாக, நாம் கோபம்/விரக்தி அடையும் பல விஷயங்கள் பெரும்பாலும் நம் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை. உங்களால் ஒன்றும் செய்ய முடியாத ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி கோபம் அல்லது விரக்தி அடைவதன் பயன் என்ன?
யதார்த்தமான எதிர்பார்ப்புகளைக் கொண்டிருப்பது நமக்கு தெளிவைத் தருவதோடு கடினமாக உழைக்கத் தூண்டும். ஆனால் அதிக எதிர்பார்ப்புகள் நம் மகிழ்ச்சியை கெடுத்துவிடும். எனவே, சமநிலை முக்கியமானது. மேலும், நமது எதிர்பார்ப்புகளைப் பூர்த்தி செய்ய நாம் உழைக்கும்போது, நம் மகிழ்ச்சியை விளைவுடன் இணைக்கக்கூடாது, மாறாக நாம் எடுக்கும் முயற்சிக்கு நம்மை நாமே பாராட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.