Visitors have accessed this post 550 times.
பாஜி ராவ் I,
பாஜி ராவ் பல்லால் பாலாஜி பட் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார், ஷாஹுவின் (1708-49) ஆட்சியின் போது 1720 முதல் 1740 வரையிலான மராட்டிய கூட்டமைப்பின் பேஷ்வா அல்லது முதல்வர். பாஜி ராவின் வெற்றிகள் முகலாயப் பேரரசின் சிதைவுக்கு, குறிப்பாக பேரரசர் முஹம்மது ஷாவின் (1719-48) கீழ் பல பங்களிப்புகளில் ஒன்றாகும்.
பாஜி ராவ் தனது தந்தை பாலாஜி விஸ்வநாத் பட், 1720 இல் பேஷ்வாவாக பதவியேற்றார், பதவிக்கு பரம்பரை பரம்பரையை நிறுவினார். அவரது பதவிக்காலம் பேஷ்வாவின் அதிகாரம் மற்றும் செல்வாக்கு மற்றும் மராட்டியர்களின் ஆதிக்கத்தின் விரிவாக்கத்தை மேற்பார்வையிட்டது, குறிப்பாக மால்வா (இப்போது மத்திய பிரதேசத்தில் உள்ளது) மற்றும் குஜராத்தில். 1749 இல் ஷாஹுவின் மரணத்திற்குப் பிறகு, பாஜி ராவின் மகனும் வாரிசுமான பாலாஜி பாஜி ராவ், மராட்டிய கூட்டமைப்பின் மெய்நிகர் ஆட்சியாளராக ஆனார்.
ராஜ்புத் இளவரசர்களுடன் கூட்டணி அமைத்தல், ஹைதராபாத் நிஜாம் அல்-முல்க்கை தோற்கடித்து சமரசம் செய்துகொள்ளும் திறன் மற்றும் முன்னாள் பரந்த நிலப்பரப்பில் வரி விதிப்பை அமல்படுத்துதல் உள்ளிட்ட இராணுவ வெற்றி மற்றும் திறமையான இராஜதந்திரம் மூலம் பாஜி ராவின் வெற்றி அடையப்பட்டது. முகலாய பிரதேசம். அதே சமயம், மராட்டியர்களின் கீழ் இருந்த பெரிய பிராந்திய உரிமைகள், போட்டித் தலைவர்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு சுதந்திரத்தை நிலைநாட்ட அனுமதித்தன, பின்னர் பின்னடைவுகளுக்கு பேஷ்வாக்களை அமைத்தனர். 1724 இல் பாஜி ராவ் தனது தலைமை ஜெனரலாக மல்ஹர் ராவ் ஹோல்கரை மால்வாவில் நியமித்தது மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க நிகழ்வாகும். ஹோல்கர் ஒரு வம்சத்தை நிறுவ முடிந்தது, இது 1801 ஆம் ஆண்டில் இரண்டாம் பாஜி ராவுக்கு சவாலாக இருந்தது, மேலும் அவர் பாஸெய்ன் நகரத்திற்கு தப்பிச் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. பிரிட்டிஷாரிடம் இருந்து பாதுகாப்பை நாடினர் (பாஸெய்ன் ஒப்பந்தத்தைப் பார்க்கவும்). 1817-18 இல் பாஜி ராவ் II மற்றும் ஆங்கிலேயர்களுக்கு இடையே ஏற்பட்ட பகைக்குப் பிறகு, பேஷ்வா இல்லாது போனது.
பேஷ்வா, இந்தியாவின் மராட்டிய மக்களிடையே முதலமைச்சரின் அலுவலகம். முக்ய பிரதான் என்றும் அழைக்கப்படும் பேஷ்வா, முதலில் ராஜா சிவாஜியின் ஆலோசனைக் குழுவிற்கு தலைமை தாங்கினார் (ஆட்சி சி. 1659-80). சிவாஜியின் மரணத்திற்குப் பிறகு சபை உடைந்து, அலுவலகம் அதன் முக்கியத்துவத்தை இழந்தது, ஆனால் சிவாஜியின் பேரன் ஷாஹு 1714 இல் பாலாஜி விஸ்வநாத் பட் என்ற சித்பவன் பிராமணரை பேஷ்வாவாக நியமித்தபோது அது புத்துயிர் பெற்றது. பாலாஜியின் மகன் பாஜி ராவ் I பேஷ்வா பதவிக்கு பரம்பரை வாரிசைப் பெற்றார். .
ஷாஹுவின் மரணத்திலிருந்து, 1749 இல், பேஷ்வா பாலாஜி பாஜி ராவ் மகாராஷ்டிராவின் மெய்நிகர் ஆட்சியாளராக இருந்தார். அவர் டெல்லியில் முகலாயர்களுக்குப் பின் வருவார் என்று நம்பினார், ஆனால், பானிபட்டில் (1761) அவரது இராணுவத்தின் பேரழிவுகரமான தோல்விக்குப் பிறகு, அவர் மற்றும் நான்கு வடக்குத் தலைவர்கள் அடங்கிய ஒரு கூட்டமைப்பின் தலைவராக ஆனார். 1772 இல் இருந்து வாரிசு சர்ச்சைகள் பேஷ்வாவின் அதிகாரத்தை பலவீனப்படுத்தியது. இந்தூரின் மராட்டிய ஆட்சியாளர்களான ஹோல்கர்களால் தோல்வி, பாஸெய்ன் உடன்படிக்கை (1802) மூலம் பிரிட்டிஷ் பாதுகாப்பைப் பெற இரண்டாம் பாஜி ராவ் வழிநடத்தினார். 1818 இல் ஆங்கிலேயர்களைத் தாக்கிய பின்னர் பாஜி ராவ் பதவி நீக்கம் செய்யப்பட்டார்; அவர் 1853 இல் இறந்தார்.