மரணத்தின் நிழல்கள்

Visitors have accessed this post 348 times.

 

ரேவன்ஸ்வுட் நகரம் அதன் வளமான வரலாற்றிற்காக அறியப்பட்டது, ஆனால் சமீபத்தில் அது நடக்கும் விசித்திரமான மற்றும் விவரிக்கப்படாத மரணங்களுக்கு அறியப்பட்டது. நகரவாசிகள் அச்சத்துடன் வாழ்ந்தனர், யாரும் பாதுகாப்பாக உணரவில்லை. இந்த வழக்கில் எந்த தடயத்தையும் கண்டுபிடிக்க முடியாமல் போலீசார் திணறினர், ஆனால் கொலையாளி எப்போதும் அவர்களை விட ஒரு படி மேலே இருப்பது போல் தோன்றியது.

நகரம் இருளில் மூழ்கியிருந்தது, மின்னும் தெருவிளக்குகளின் வெளிச்சம் மட்டுமே தெரிந்தது. வெற்று தெருக்களில் காற்று ஊளையிட்டுக் கொண்டிருந்தது, சந்தேகத்திற்கு இடமில்லாத வழிப்போக்கரைப் பற்றிக் கொள்ள கட்டிடங்களின் நிழல்கள் எட்டிப் பார்ப்பது போல் தோன்றியது. நகரம் உயிருடன் இருப்பதைப் போலவும், வரவிருக்கும் ஆபத்தைப் பற்றி அதன் குடியிருப்பாளர்களை எச்சரிக்க முயற்சிப்பது போலவும் இருந்தது.

ஒரு நாள் இரவு, சாரா என்ற இளம் பெண் வேலை முடிந்து வீட்டிற்கு நடந்து கொண்டிருந்தபோது, ​​சந்திலிருந்து விசித்திரமான சத்தம் கேட்டது. அவள் ஒரு கணம் தயங்கினாள், ஆனால் அவளது ஆர்வம் அவளை     தூண்டியது, அவள் விசாரிக்க முடிவு செய்தாள். சந்து வாயிலை நெருங்கியதும் நிழலில் ஒரு உருவம் நிற்பதைக் கண்டாள். அந்த உருவம் நீண்ட கறுப்பு கோட் அணிந்து தலைக்கு மேல் தொப்பி வைத்திருந்தது. அந்த உருவம் பேசும்போது சாரா திரும்பி ஓடிவந்து கொண்டிருந்தாள்.

“பயப்படாதே. உன்னைக் பயமுறுத்த நான் வரவில்லை” என்று அந்த உருவம் தாழ்ந்த குரலில் மிரட்டியது.

சாரா பயத்தில் உறைந்தாள், ஆனால் அவள் “யார் நீ?” என்று சமாளித்தாள்.

அந்த உருவம் முகத்தை வெளிப்படுத்தியது. அது வெளிறிய நிறமும் கருமையும், குத்தியும் கண்களும் கொண்ட ஒரு மனிதர். அவர் 30 வயதுக்கு இடைப்பட்டவர் போல் தோற்றமளித்தார் மற்றும் முகத்தில் ஒரு பாவச் சிரிப்பு இருந்தது.

“என் பெயர் ஆண்ட்ரூ, ராவன்ஸ்வுட்டில் என்ன நடக்கிறது என்று எனக்குத் தெரியும். நான் உங்களுக்கு உதவ முடியும்,” என்று அவர் கூறினார்.

சாரா சந்தேகப்பட்டாள், ஆனால் அவளுக்கு வேறு வழியில்லை என்று உணர்ந்தாள். ஆண்ட்ரூவை அவளது வீட்டிற்குப் பின்தொடர அவள் ஒப்புக்கொண்டாள், அங்கு அவன் ரேவன்ஸ்வுட்டின் வரலாறு மற்றும் நகரத்தில் நடக்கும் விசித்திரமான நிகழ்வுகளைப் பற்றி அவளிடம் சொன்னான். இந்த நகரம் பண்டைய புதைகுழிகளில் கட்டப்பட்டது என்றும், இறந்தவர்களின் ஆவிகள் கல்லறைகளில் இருந்து எழுந்து உயிருடன் பழிவாங்குவதாகவும் அவர் விளக்கினார்.

நகரத்தில் மறைந்திருக்கும் புராதன நினைவுச்சின்னத்தைக் கண்டுபிடிப்பதே ஆவிகளைத் தடுக்க ஒரே வழி என்று ஆண்ட்ரூ சாராவிடம் கூறினார். அது எங்கிருக்கிறது என்று தனக்குத் தெரியும், ஆனால் அதை மீட்டெடுக்க அவளுடைய உதவி தேவை என்று அவன் சொன்னான். சாரா தயக்கம் காட்டினாள், ஆனால் ராவன்ஸ்வுட் குடியிருப்பாளர்களுக்கு ஏதாவது உதவி செய்ய வேண்டும் என்று அவள் உணர்ந்தாள்.

சாராவும் ஆண்ட்ரூவும் சேர்ந்து பழங்கால நினைவுச்சின்னத்தைக் கண்டுபிடிக்க புறப்பட்டனர். அவர்கள் வழியில் பல சவால்களை எதிர்கொண்டனர், இறந்தவர்களின் ஆவிகள் கலைப்பொருளைக் கண்டுபிடிப்பதைத் தடுக்க உறுதியுடன் இருந்தன. அவர்கள் தங்கள் சொந்த தீய நோக்கங்களுக்காக நினைவுச்சின்னத்தைப் பயன்படுத்த முயற்சிக்கும் ஒரு குழுவினரையும் சந்தித்தனர்.

அவர்கள் பயணத்தைத் தொடர்ந்தபோது, ​​சாராவும் ஆண்ட்ரூவும் நினைவுச்சின்னத்தைத் தேடுவது தாங்கள் மட்டும் இல்லை என்பதை உணர்ந்தனர். போலீசாரும் தேடுதல் வேட்டையில் ஈடுபட்டு, அதை கண்டுபிடிக்கும் பணியில் ஈடுபட்டனர். சாராவும் ஆண்ட்ரூவும் பொலிசார் அதை அடைவதற்கு முன்பு நினைவுச்சின்னத்தை மீட்டெடுக்க விரைவாக வேலை செய்ய வேண்டியிருந்தது.

இறுதியாக, அவர்கள் கலைப்பொருளின் இடத்தை அடைந்தனர், ஆனால் அவர்கள் இறந்தவர்களின் ஆவிகளை சந்தித்தனர். ஆவிகள் கோபமடைந்து, சாராவையும் ஆண்ட்ரூவையும் நினைவுச்சின்னத்தை மீட்டெடுப்பதைத் தடுக்க உறுதியாக இருந்தன. ஒரு கடுமையான போரில், சாரா மற்றும் ஆண்ட்ரூ கலைப்பொருளை மீட்டெடுக்கவும், ஆவிகளை மீண்டும் பாதாள உலகத்திற்கு விரட்டவும் பயன்படுத்த முடிந்தது.

ரேவன்ஸ்வுட் நகரம் இறுதியாக அமைதியடைந்தது, குடியிருப்பாளர்கள் மீண்டும் நன்றாக தூங்க முடிந்தது. சாரா மற்றும் ஆண்ட்ரூ சாத்தியமற்ற ஹீரோக்களாக மாறிவிட்டனர், மேலும் அவர்களின் பெயர்கள் தலைமுறைகளுக்கு நினைவில் வைக்கப்பட்டன. மரணத்தின் நிழல்கள் இறுதியாக அகற்றப்பட்டன, நகரம் மீண்டும் பாதுகாப்பாக இருந்தது.

பல வருடங்கள் கழித்து, சாரா தன் அறையில் அமர்ந்திருந்தாள்

ரேவன்ஸ்வுட் நகரத்தை ஜன்னல் வழியாகப் பார்க்கிறேன். அந்த இரவின் நிகழ்வுகளை நினைத்து அவள் சிரித்தாள். அத்தகைய அபாரமான சாகசத்தின் ஒரு பகுதியாக அவள் இருப்பாள் என்று அவள் ஒருபோதும் நினைத்ததில்லை, ஆனால் அந்த அனுபவத்திற்கு அவள் நன்றியுள்ளவளாக இருந்தாள்.

நினைவுச்சின்னம் மீட்கப்பட்ட பிறகு ஆண்ட்ரூ காணாமல் போனார், சாரா அவரை மீண்டும் பார்த்ததில்லை. அவனுக்கு என்ன நேர்ந்தது என்று அவள் அடிக்கடி யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள், ஆனால் அவன் நகரத்தைக் காப்பாற்ற உதவினான் என்பது அவளுக்குத் தெரியும், அது அவளுக்கு போதுமானது.

நிழலில் ஏதோ நடமாடுவதை கவனித்த சாரா தன் கவனத்தை ஜன்னல் பக்கம் திருப்பினாள். அவள் கண்ணாடிக்கு அருகில் சாய்ந்து, ஒரு நல்ல தோற்றத்தைப் பெற முயன்றாள். திடீரென்று, நிழலில் இருந்து ஒரு உருவம் வெளிப்பட்டது, மற்றும் சாரா அவள் முகத்தை அடையாளம் கண்டுகொண்டது.

அது ஆண்ட்ரூ.

அவன் முகத்தில் புன்னகையுடன் அவள் ஜன்னலை நோக்கி நடந்தான், அவன் விடைபெற வந்திருப்பதை சாரா அறிந்தாள். அவள் ஜன்னலைத் திறந்தாள், ஆண்ட்ரூ உள்ளே நுழைந்தார்.

“உங்கள் உதவிக்கு நன்றி சாரா. உங்களால்தான் ரேவன்ஸ்வுட் நகரம் பாதுகாப்பாக உள்ளது” என்று அவர் குரலில் நன்றியுணர்வு நிரம்பியது.

சாரா சிரித்தாள், “உதவி செய்தது ஒரு மரியாதை, ஆண்ட்ரூ, நாங்கள் ஒன்றாகச் செய்ததை என்னால் ஒருபோதும் மறக்க முடியாது.”

ஆண்ட்ரூ தலையசைத்தார், பின்னர் அவர் மறைந்துவிட்டார், நிழலில் மறைந்தார். சாரா ஜன்னலை மூடிவிட்டு நடந்தாள்.

மரணத்தின் நிழல்கள் நகரத்திலிருந்து அகற்றப்பட்டிருக்கலாம், ஆனால் அந்த நம்பமுடியாத சாகசத்தின் நினைவுகள் என்றென்றும் வாழும்.